zaterdag 29 januari 2011

For our eyes only

Wat is het toch zonde.... Deze zomer hebben we het derde seizoen van een prachtig tv-programma opgenomen in Spanje, maar door omstandigheden zal dit de kijker nooit bereiken. 

Vandaag hebben we met alle kandidaten, de coaches en crew alle afleveringen in een marathon bekeken omdat toch iedereen de beelden graag nog eens terug wilde zien. Wat een fantastisch mooi programma is het geworden. Iedereen heeft wel een traantje weggepinkt, de kandidaten waren erg enthousiast (en emotioneel) over wat het eindresultaat is geworden en met z'n allen zijn we tot de conclusie gekomen dat het echt zonde is dat deze beelden jullie huiskamer waarschijnlijk nooit zullen halen. 

10 Afleveringen achter elkaar is een lange zit, maar het was het meer dan waard. Kapotmoe zit ik nu op de bank, ik drink er maar een biertje op. Het is niet om te vieren dat ons paradepaardje 50 kijkers heeft in de kijkcijferlijst maar wel proost ik op het feit dat je ziet dat we alles erin hebben gestopt wat we in ons hadden. Waren er maar meer die dat konden zien!



Mijn bril is gejat

'Hahaha, jij moet aan een bril, nu ben je echt zichtbaar ouder dan ik' zei René een paar maanden geleden tegen me toen we in een brillenzaakje op Bali mijn ogen lieten opmeten. Ja, waarom daar, zul je misschien denken, maar daar hadden ze een montuurtje wat ik leuk vond en ik was het na die vakantie toch al van plan, dus dan maar meteen. Een paar uur winkelen later kon ik mijn aangemeten brilletje ophalen, dus ergens wel trots liep ik mét brilletje de winkel weer uit. 


Meneer zit nu al weken iedere avond een schietspel te spelen op zijn Playstation en het enige wat ik hem hoor zegggen: 'Ik ken het niet', 'ik zie het niet'. 


Vanavond ineens zei hij: 'Misschien moet ik wel een brilletje hoor, ik zie het gewoon echt niet'. En weet je, we hebben een tv van 102 cm en een woonkamertje van 2 meter breed dus hij zit er zowat in, maar goed. 
Aardig als ik soms kan zijn leen ik hem ondanks zijn gepest toch even één spelletje mijn bril uit. Hij loopt terug naar de tv, zet zijn playstation weer aan en zegt: 'oh, maar ik zit helemaal niet te racen!!'


Inmiddels zit ik half blind dit bericht te tikken en hij wint het ene spelletje na het andere!


Als dat geen liefde is..... 

dinsdag 25 januari 2011

maandag 24 januari 2011

De omgekeerde wereld....

Al sinds ik door Linda ben aangestoken door het scrapbook-virus blader ik door mijn foto's, bedenk met welke foto's ik een layout wil maken en plaats dan eerst de foto's in een layout en zoek vervolgens de juiste papieren en elementen erbij. Dat is sinds gisteren ineens anders. 


Sinds gisteren mag ik als CT-lid het team van In a Blue Moon designs versterken en mijn eerste twee LO's mag ik maken met deze kit:


http://www.inabluemoondesigns.net/


Dan heb je natuurlijk al één gegeven, namelijk je kleuren! En zoek daar dan maar even wat foto's bij.... Dat is nog best wel lastig, maar ook een leuke uitdaging.


Ik heb er nu twee LO's mee gemaakt en ik moet zeggen: De papieren zijn fantastisch om mee te werken. Hij heet travelkit en door de kleuren in de kit werd ik steeds getrokken naar mijn map met strandfoto's. Bij strand denk ik namelijk aan geel, zandtinten en blauw, van mooie blauwe luchten en blauwe zeëen. Helaas zit ik altijd op Wijk aan Zee. Daar is het zand niet mooi zandkleurig en de zee niet blauw. Om over blauwe luchten al helemaal maar te zwijgen.... De Hoogovens, of hoe dat nu ook heet, doet de mooie blauwe luchten geen goed. 


Weg dus uit de 'strandmap' en uiteindelijk zijn het twee layouts geworden van een locatiescout naar het prachtige Andalusie, waar we nu al twee jaar komen om een prachtig programma op te nemen. 




Royal Water Palace, Bali

credits:
Pam Lefors Designs
http://pamleforsdesigns.blogspot.com/

Onderweg

Met collega's een mooie nieuwe locatie zoeken voor een programma in Spanje.
credits:
BM_Travelkit by In a Blue Moon designs
http://www.inabluemoondesigns.net/